نود و اندی دیگه از عزیزا رفتن... دیدی... ؟ دیدی گفتم دنیا بی رحمه... اگه هواپیمات خراب شه میافتی و خداحافظ... ! قانونشه دیگه! من و شما و آنها و ایشان نداره... نمیدونم چرا انقدر ناراحت شدم... مگه اون موقع که بمب اتمی تو هیروشیما زدن و صد و چهل هزار نفر درجا مردن ناراحتی نداشت ؟ این رقم تازه مال ثانیه اول بود و در نهایت به سه برابر این مقدار رسید... چرا اینجوریه... ؟ چرا ما اینجوری هستیم ؟ مگه خون ما از اونا رنگینتره ؟ چه فرقی میکنه که یه ایرانی باشه یا بوسنیایی ؟! چرا ما یکی رو بزرگ میکنیم و دیگری رو کوچک ؟ صرف اینکه هموطنی باشن کافیه ؟ به نظر من کافی نیست...